قرآن ، اسلام را دین شادی می شمارد و نیز با شادی های دنیا مخالف نیست ، بلکه آن شادی هایی

را  خوب می داند که موجب لطمه به دیگران و همچنین دارای قبح اخلاقی و مذهبی نباشد و تضییع

حقوق خداوند را در بر نداشته باشد . گشت و گذار در طبیعت و مشاهده ی نعمت های زیبای خداوند 

موجب شادی و آرامش درونی می شود . 

پیامبر(ص) و ائمه معصومین (ع) همواره شادمان بودند و بسیار بر این امر تأکید می ورزیدند و اجازه 

می دادند یاران با آن ها مزاح کنند و همیشه تبسم داشتند و شادی یاران را بر هم نمی زدند مگر وقتی

که سخن یا عملی خارج از محدوده ی شرع از آنها مشاهده می کردند . 

از نگاه دین مهمترین عوامل شادی زا در زندگی انسان ها محبوبیت ، مقبولیت ، موفقیت ، ایمان ، هویت 

ملی و فرهنگی ، خلاقیت ، تجربه های عارفانه ، حل مسئله ، پرهیز از گناه ، رضایت و تحمل ، تبسم و 

خنده ، تنوع ظاهری ، بوی خوش ، کار و تلاش ، تفریح ، سیر و سفر ،تفکر در آفرینش و کشف حقیقت ،

رسیدگی به دیگران ، با بچه بودن ، استفاده از روش های استعاره ای و شعری در بیان نظرات ، داشتن

دوستان ساده ، تقویت عزت نفس ، هدیه دادن و مهربانی کردن و گره گشایی از کار دیگران می باشد .